Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Włocławku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak

Protokolant: sekr. sądowy Karolina Płaczkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2013r. we Włocławku na rozprawie

sprawy M. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 23 lutego 2012r. znak: (...)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy M. D. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 24 grudnia 2011 roku do dnia 24 grudnia 2014 roku;

2.  Stwierdza odpowiedzialność pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012 roku wnioskodawca M. D.wniósł do Sądu Okręgowego we Włocławku IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 23 lutego 2012 roku znak: (...) odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie odwołania.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie podniósł, że komisja lekarska w B. orzeczeniem z dnia 06.02.2012r. nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. D.urodził się w dniu (...) roku.

Dowód: wniosek w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-41-42.

M. D. ukończył szkołę podstawową i odbył przyuczenie do zawodu malarza budowlanego oraz rolnika. Pracował głównie w przemyśle budowlanym jako malarz i operator sprzętu ciężkiego (w tym charakterze pracował przez w cukrowni przy rozładunku buraków). Wnioskodawca wykonywał także prace rolnicze w gospodarstwie ojca. Sporadycznie zatrudniał się przy innych pracach fizycznych, np. jako dekarz. Ostatnio pracował jako malarz budowlany.

Dowód: zeznania wnioskodawcy M. D. k.-40 oraz na płycie z nagrania zapisu cyfrowego z przebiegu rozprawy z dnia 21 czerwca 2013 roku w formacie obrazu i dźwięku (k.-137) 00:03:40-00:06:30, wniosek w aktach organu rentowego nr (...) (...) k.-41-42.

W dniu 1 grudnia 2011 roku M. D. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Dowód: wniosek w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-41-42.

Lekarz orzecznik ZUS w dniu 29.12.2011r. ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31.12.2012r. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej. Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: wiek, charakter schorzenia, kwalifikacje zawodowe, dokumentację medyczną.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.z dnia 29.12.2011 roku w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-16.

Na podstawie art. 14 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS Lekarz Inspektor Nadzoru Orzecznictwa Lekarskiego przekazał sprawę do rozpatrzenia komisji lekarskiej ZUS Oddział w B., albowiem uznał, że dostępna w aktach dokumentacja z przebiegu leczenia nie wskazują na upośledzenie sprawności organizmu w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy.

Dowód: pismo z dnia 17.01.2012r. w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-22.

Komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. orzeczeniem z dnia 06.02.2012r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej. Przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono: stopień naruszenia sprawności organizmu.

Dowód: orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.z dnia 6 lutego 2012 roku w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-24.

Decyzją Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 23 lutego 2012 roku znak: (...) wnioskodawcy odmówiono prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, iż komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 06.02.2012r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Dowód: decyzja Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T.z dnia 23 lutego 2012 roku znak: (...)w aktach organu rentowego nr (...),,J” k.-27.

Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy w okresie od dnia 24 grudnia 2011 roku do dnia 24 grudnia 2014 roku, ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji z uwagi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią wielopoziomową z okresowym zespołem bólowym oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią od (...)do (...)z pęknięciem pierścienia dysków z wypuklinami będącymi w konflikcie z korzeniami nerwowymi (...) z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego. Wnioskodawca nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych, nie może dźwigać ciężarów.

Dowód: opinia uzupełniająca z dnia 28.02.2013r. k.-103-104, opinia uzupełniająca z dnia 27.05.2013r. k.-126.

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd meriti oparł na materiale dowodowym zgromadzonym w trakcie trwania postępowania i ujawnionym na rozprawie przede wszystkim w postaci dokumentów zebranych w aktach organu rentowego o nr (...). Przedmiotowy materiał Sąd uznał za rzetelny i wiarygodny. Strony bowiem w trakcie postępowania nie kwestionowały jego prawdziwości, a jedynie wyprowadzały z niego odmienne konkluzje o charakterze tak faktycznym jak i jurydycznym. Tym samym należy skonstatować, iż brak jest przesłanek by odmówić dokumentom zgromadzonym w aktach organu rentowego o nr (...) przymiotu wiarygodności. W konsekwencji przedmiotowy materiał, cechujący się wysoką wartością dowodową, pozwolił dokonać w znacznej części rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Zeznania wnioskodawcy uznano za wiarygodne w tym zakresie w którym nie stoją w sprzeczności z rzetelnymi dokumentami zebranymi w aktach organu rentowego o nr (...). W tym miejscu należy dodać, iż ustalenia co do stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd Okręgowy we Włocławku poczynił w oparciu o sporządzone w sprawie opinię uzupełniającą z dnia 28.02.2013r. i opinię uzupełniającą z dnia 27.05.2013r., których analiza i ocena nastąpi w dalszej części rozważań.

Antycypując dalsze wywody o charakterze merytorycznym wskazać należy, iż zrekonstruowany za pośrednictwem omówionych i ocenionych wyżej źródeł dowodowych stan faktyczny w niniejszej sprawie był pomiędzy stronami co do zasady bezsprzeczny. Spornym, i tym samym stanowiącym istotę przedmiotowego procesu, była jego ocena, a ściślej ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, który faktycznie podważał wszak zasadność nie tyle decyzji Zakładu Ubezpieczenia Społecznego Oddział w T., ile będącego jej podstawą orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B..

W tym miejscu należy podnieść, iż zgodnie treścią art. 57 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z dnia 26 sierpnia 2009 roku, Nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy (łącznie co najmniej 5 lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, przypadające w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem postania niezdolności do pracy – vide art. 58 ust. 1 kt 5 i ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych); niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowym bądź nieskładkowym albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Artykuł 12 ust. 2 wzmiankowanej ustawy konstatuje, iż całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a z kolei artykuł 12 ust. 3 wzmiankowanej ustawy konstatuje, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ( vide art. 13 ust. 1 pkt 1 i 2 wzmiankowanej ustawy).

Celem sprawdzenia prawidłowości kwestionowanego przez wnioskodawcę orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., i co za tym idzie ustalenia, czy jest niezdolny do pracy, i ewentualnie w jakim stopniu, w rozumieniu cytowanego art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych in fine oraz na jaki okres, co uzasadniłoby roszczenie wnioskodawcy i w konsekwencji skutkowałoby uznaniem jego odwołania za zasadne, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych: internista, neurolog, psychiatry ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 16 kwietnia 2012 roku k.-8).

Po przeprowadzeniu badań internistycznego, neurologicznego i psychiatrycznego, biegli wzmiankowanych specjalności rozpoznali u wnioskodawcy organiczne zaburzenia osobowości jako chorobę podstawową, tj. powodującą wyłączenie lub w znacznym stopniu obniżenie zdolności do wykonywania pracy oraz zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez zespołu korzeniowego i deficytów neurologicznych jako choroby współistniejące. Biegli na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego, analizy akt sprawy i dokumentacji medycznej stwierdzili, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy w okresie od 01.12.2011r. do 31.12.2012r., ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Podstawą orzeczenia są aktualnie nasilone objawy organicznych zaburzeń osobowości z zaburzeniami afektu i emocji, z zaburzeniami funkcji poznawczych. Pomimo systematycznego leczenia nie tylko nie uzyskano poprawy stanu psychicznego lecz aktualnie obserwuje się pogorszenie objawów, które wymagają intensywniejszego leczenia psychiatrycznego. Biegli zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 29.12.2011r. oraz nie zgodzili się z opinią komisji lekarskiej ZUS z dnia 06.02.2012r. ( vide opinia lekarska z dnia 17 maja 2012 roku k.-25).

Z uwagi na podniesione w piśmie procesowym z dnia 19 lipca 2012 roku (k.-35) merytoryczne zarzuty organu rentowego wobec powyższej opinii, Sąd meriti dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych internista, neurolog, psychiatry i lekarza medycyny pracy na okoliczność jak w postanowieniu z dnia 16 kwietnia 2012 roku przy ustosunkowaniu się do wcześniejszej opinii biegłych i zastrzeżeń ZUS zgłoszonych w piśmie z dnia 19 lipca 2012 roku ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 28 sierpnia 2012 roku k.-40v).

Po przeprowadzeniu badań internistycznego, neurologicznego i przez lekarza medycyny pracy, biegli wzmiankowanych specjalności rozpoznali u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego bez zespołu bólowego i zaburzeń neurologicznych oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatią(...), (...), (...)z okresowym zespołem bólowym (w wywiadzie) jako choroby współistniejące, tj. nie powodujące wyłączenie lub w znacznym stopniu obniżenie zdolności do wykonywania pracy. Biegli oceniając stan somatyczny wnioskodawcy stwierdzili, że nie jest on ani częściowo ani całkowicie niezdolny do pracy. Biegli zgodzili się z opinią biegłych z dnia 17.05.2012r., że schorzenia somatyczne wymienione w rozpoznaniu nie ograniczają wnioskodawcy w zdolności do pracy. Wnioskodawca jako pracownik fizyczny przyuczony do zawodu rolnika i operatora maszyn ciężkich ostatnio zatrudniony jako mistrz w cukrowni może kontynuować zatrudnienie. Zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa stanowią jedynie przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania ciężarów ( vide opinia lekarska z dnia 20 września 2012 roku k.-47).

Biegły psychiatra z kolei, na podstawie jednorazowego badania sądowo-psychiatrycznego oraz danych z akt sprawy i dokumentacji medycznej, stwierdził u wnioskodawcy zaburzenia psychiczne pod postacią zaburzeń adaptacyjnych. Przedmiotowe zaburzenia nie powodują jednak upośledzenia sprawności organizmu powodującej długotrwałą niezdolność do pracy zgodnie z posiadanymi przez opiniowanego kwalifikacjami ( vide opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 21 grudnia 2012 roku k.-78-82)

Z uwagi na podniesione w piśmie procesowym z dnia 2 listopada 2012 roku (k.-58) merytoryczne zarzuty wnioskodawcy wobec opinii lekarskiej z dnia 20 września 2012 roku, Sąd meriti dopuścił w sprawie dowód z opinii uzupełniającej zespołu biegłych lekarzy specjalistów internisty, neurologa i lekarza medycyny pracy ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 25 stycznia 2013 roku k.-91).

Po przeprowadzeniu badań internistycznego i neurologicznego, biegli wzmiankowanych specjalności stwierdzili, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy w okresie od dnia 24 grudnia 2011 roku do dnia 24 grudnia 2014 roku, ponieważ w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tj. malarza budowlanego, z uwagi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią wielopoziomową z okresowym zespołem bólowym oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią od (...)do (...) z pęknięciem pierścienia dysków z wypuklinami będącymi w konflikcie z korzeniami nerwowymi (...)z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego. Zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa pomimo ciągłego leczenia i rehabilitacji nie skutkują poprawą stanu zdrowia i zdolnością do powrotu do pracy w wykonywanych zawodach. Biegli zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 29.12.2011r. co do częściowej niezdolności do pracy, natomiast nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 06.02.2012r. i orzeczeniem biegłych sądowych z dnia 17.05.2012r. i z dnia 20.09.2012r. którzy opierali swoje orzeczenia na braku ostrego zespołu bólowego korzeniowego, a pominęli zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, które czynią wnioskodawcę długotrwale niezdolnym do pracy ( vide opinia uzupełniająca z dnia 28.02.2013r. k.-103-104).

Biegły specjalista z zakresu medycy pracy stwierdził z kolei, że wnioskodawca nie powinien pracować ciężko fizycznie i dźwigać ciężarów. Nie powinien dalej pracować jako malarz budowlany ( vide opinia uzupełniająca specjalisty medycyny pracy z dnia 28.02.2013r. k.-105).

Z uwagi na podniesione w piśmie procesowym z dnia 10 kwietnia 2013 roku (k.-112) merytoryczne zarzuty organu rentowego wobec powyższych opinii, Sąd meriti zobowiązał zespół biegłych sporządzających opinię z dnia 20.09.2012r. oraz z dnia 28.02.2013r. do ustosunkowania się do zastrzeżeń ZUS zgłoszonych w piśmie z dnia 10 kwietnia 2013 roku ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 16 kwietnia 2013 roku k.-115-115v).

Specjalista medycyny pracy podtrzymał w całości swoje stanowisko zawarte w opiniach z dnia 20.09.2012r. i 28.02.2013r. Biegły wskazał, że wnioskodawca jako pracownik fizyczny przyuczony do zawodu rolnika i operatora maszyn ciężkich ostatnio zatrudniony jako mistrz w cukrowni może kontynuować zatrudnienie. Zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa stanowią przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania ciężarów i pracy w charakterze malarza budowlanego ( vide opinia uzupełniająca z dnia 23.05.2013r. k.-125).

Z kolei biegły neurolog podtrzymał w całości swoje stanowisko zawarte w opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r. Stwierdzane u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne szyjnego i lędźwiowego potwierdzone badaniami diagnostycznymi, uwidaczniającymi progresję zmian zwyrodnieniowo dyskopatycznych kręgosłupa zdaniem biegłego neurologa uzasadniają orzeczenie częściowej niezdolności do pracy w zawodzie wykonywanym, tj. malarza budowlanego i do ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania ciężarów. Biegły oceniając stan zdrowia wnioskodawcy wziął pod uwagę zarówno zawód wykonywany ostatnio oraz podawany w wywiadzie wyuczony malarza budowlanego ( vide opinia uzupełniająca z dnia 27.05.2013r. k.-126).

Oceniając powyższe opinie pod względem dowodowym należy stwierdzić, iż stoją one wobec siebie w sprzeczności – inne konkluzje zawarte są w opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r. i opinii uzupełniającej z dnia 27.05.2013r., a inne w pozostałych. W konsekwencji przydanie waloru wiarygodności pierwszym dewaluuje wartość dowodową drugich i odwrotnie. Zdaniem Sądu Okręgowego we Włocławku prawidłowymi są opinia uzupełniająca z dnia 28.02.2013r. i opinia uzupełniająca z dnia 27.05.2013r., dlatego w konsekwencji Sąd meriti w pełni podzielił koherentne wnioski w nich zawarte. Nie doszukano się bowiem w przedmiotowych opiniach jakichkolwiek cech subiektywizmu czy też prób dokonywani ocen które przynależą do wyłącznych kompetencji Sądu. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały w sposób wnikliwy i rzetelny, zgodny z wiedzą i doświadczeniem jej autorów – biegłych lekarzy specjalistów w zakresie chorób na jakie cierpi wnioskodawca. Należy wskazać, iż charakteryzują się one jasnością, stanowiska w nich zawarte są pełne i wyczerpujące oraz szczegółowo uzasadnione. Uwzględniają ona ponadto wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności, w tym także całą zgromadzoną dotychczas dokumentację medyczną. Omawiane opinie są logiczne i wewnętrznie spójne. W tym kontekście należy także podkreślić, iż biegli sporządzający opinię uzupełniającą z dnia 28.02.2013r. i opinię uzupełniającą z dnia 27.05.2013r. szczegółowo i jednoznacznie odnieśli się w nich do treści opinii uprzednio sporządzonych w sprawie. Konsekwencją powyższego, tj. uznania opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r. i opinii uzupełniającej z dnia 27.05.2013r. za wiarygodne był fakt, iż Sąd w pełni podzielił wnioski z nich płynące i na nich opierał swoje ustalenia w sprawie co do stanu zdrowia wnioskodawcy jak i jego wpływu na zdolność do osobistego wykonywania przez niego pracy zarobkowej. Pozostałe opinie sporządzone w sprawie jako sprzeczne z wiarygodnymi opiniami, tj. opinią uzupełniającą z dnia 28.02.2013r. i opinią uzupełniającą z dnia 27.05.2013r., uznane zostały za nierzetelne.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż biegli sporządzający wiarygodne opinię uzupełniającą z dnia 28.02.2013r. i opinię uzupełniającą z dnia 27.05.2013r. prawidłowo oceniając stan zdrowia wnioskodawcy uwzględnili fakt, iż M. D.ukończył szkołę podstawową i odbył przyuczenie do zawodu malarza budowlanego oraz rolnika., pracował głównie w przemyśle budowlanym jako malarz i operator sprzętu ciężkiego (w tym charakterze pracował przez w cukrowni przy rozładunku buraków), wykonywał także prace rolnicze w gospodarstwie ojca, sporadycznie zatrudniał się przy innych pracach fizycznych, np. jako dekarz, a ostatnio pracował jako malarz budowlany. W/w biegli słusznie zauważyli, iż z uwagi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z dyskopatią wielopoziomową z okresowym zespołem bólowym oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią od (...)do (...) z pęknięciem pierścienia dysków z wypuklinami będącymi w konflikcie z korzeniami nerwowymi (...)z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego, wnioskodawca nie może wykonywać ciężkich prac fizycznych, nie może dźwigać ciężarów. A z takimi właśnie wiąże się wykonywanie pracy malarza budowlanego. W tym kontekście należy zauważyć, że uznaje się za częściowo niezdolną do pracy osobę, która wobec naruszenia sprawności organizmu nie jest w stanie wykonywać prawidłowo czynności związanych z zawodem, gdy zachowała zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (np. wymagającej niższych albo niewymagającej żadnych kwalifikacji), lecz jednocześnie utraciła w znacznym stopniu zdolność do wykonywania pracy, do której posiada kwalifikacje. Zachowanie przez osobę posiadającą rzeczywiste kwalifikacje robotnika wykwalifikowanego zdolności do wykonywania prostych prac fizycznych, które może wykonywać każdy pracownik, nawet nieposiadający żadnych kwalifikacji, nie może być traktowane jako zachowanie zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2010 roku, I UK 215/09). A z takim przypadkiem mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Zatem należy stwierdzić, iż biegli sporządzający opinię uzupełniającą z dnia 28.02.2013r . oraz opinię uzupełniającą z dnia 27.05.2013r. w sposób skuteczny zakwestionowali prawidłowość stanowiska zajętego przez komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.w orzeczeniu z dnia 06.02.2012 roku, będącego faktyczną podstawą decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.z dnia 23 lutego 2012 roku znak: (...).

W tym miejscu należy wskazać, iż kwestionowanie sporządzonych w sprawie opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r . oraz opinii uzupełniającej z dnia 27.05.2013r. , należy uznać za jedynie bezzasadną z owymi opiniami polemikę, obarczoną subiektywnym nastawieniem strony postępowania, gołosłowne podważenie obiektywizmu biegłych. Zdaniem Sądu nie ma najmniejszych podstaw do podważenia stanowiska biegłych sporządzających w/w opinie jako osób niewątpliwie posiadających wiadomości specjalne oraz doświadczenie zawodowe, orzekających na podstawie kompletnej dokumentacji medycznej i z odniesieniem się do wniosków wcześniejszych opinii przeprowadzonych w sprawie . W tym miejscu podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłych jest specyficznym środkiem dowodowym, którego ocena przebiega według odmiennych, właściwych tylko dla tych opinii biegłych kryteriów. Przeprowadzana ocena dokonywana jest z punktu widzenia fachowości osób, które ją sporządziły, dokładności przeprowadzonych badań oraz trafności uzasadnienia w powiązaniu z wynikami badań (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002r., V CKN 1354/00, LEX nr 77046; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2000r., ICKN 1170/98, OSNC 2001/4/64).

Reasumując tę część rozważań należy wskazać, iż Sąd nie dopuścił dowodu z nowej opinii biegłych albowiem miał na uwadze okoliczność, iż w dotychczas sporządzonych opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r . oraz opinii uzupełniającej z dnia 27.05.2013r. wszystkie kwestie sporne sprawy zostały wyjaśnione, w związku z czym nie było potrzeby prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, które narażałoby tylko Skarb Państwa na dodatkowe koszty. Same różnice w ocenie przez strony przedmiotowych opinii, nawet znaczne, pozbawione przy tym zasadnych merytorycznych zastrzeżeń, nie stanowią podstawy do dopuszczenie dowodu z opinii kolejnych biegłych, bowiem ocena dowodów i wskazanie tych, którym nadaje się walor wiarygodności jest rzeczą Sądu i mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów ( vide art. 233 kpc). Jak wynika z treści art. 286 kpc opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Wskazana potrzeba nie może być tylko wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz być umotywowana konkretnymi uwagami i argumentami podważającymi jej miarodajność. W przeciwnym bowiem razie Sąd byłby zobligowany do powoływania kolejnych biegłych dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni zadawalająca stronę przeciwną, co jest niedopuszczalne ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2003 roku, V CKN 1622/00, LEX nr 141384; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 roku, II CKN 639/99, LEX nr 53135).

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd meriti, biorąc pod uwagę konkluzje przede wszystkim opinii uzupełniającej z dnia 28.02.2013r . oraz opinii uzupełniającej z dnia 27.05.2013r., na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w pkt 1 sentencji uzasadnianego wyroku, tj. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy M. D. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 24 grudnia 2011 roku do dnia 24 grudnia 2014 roku.

Na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd orzekł jak w pkt 2 sentencji, albowiem wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji nie nastąpiło dopiero na etapie postępowania jurysdykcyjnego, co wskazuje na zaniedbania w tym zakresie organu rentowego.